O TRASNO Novo Teatro

O TRASNO Novo Teatro
untitled

Integrantes do Grupo
Antía, Raúl, Miriam, Irene, Miguel, Ana, Xaime
Lucía, Sefi, Mª Xosé

"Conversas na cuneta mentres a vida pasa alá fóra"

Creación do propio grupo, baseada en relatos de diversos autores e na amplia información saída a luz co gallo da chamada "Recuperación da memoria histórica".


5 jun 2012

PAZO DE MOS - STA. MARIÑA DE CABRAL

Estas dúas últimas actuacións tiveron un algo en común: ser a primeira vez que o faciamos nos respectivos espazos, ainda que a Sta. Mariña, quizais fósemos fai moitos anos. Tamén nas características do respectable, pois se no primeiro non hai demasiado hábito do teatro, si o hai no segundo e en ámbolos dous casos non só foi bastante elevado o número de asistentes, que con ser boa cousa non o é tanto como o "saber estar", que foi exquisito. Isto, desgraciadamente, non pasa moi a miúdo, e por último o ágape que ao remate nos ofreceron tamén nos dous casos ainda que, como é lóxico con distintas características, deixounos enormemente compracidos.
Subliñar a sí mesmo, as características do Pazo de Mos, sin ser un local diseñado para teatro foi un verdadeiro pracer -salvadas as escaleiras de acceso- actuar nun local tan fermoso.
Pola súa banda en Sta. Mariña ao estar preto das pasadas Letras galegas todo o local estaba fermosamente engalanado de branco e azul e o escenario todo él en caixa negra coma nos prometeran os organizadores.

VIMIANZO

La Voz de Galicia o domingo 22 de abril publicaba na páxina de Bergantiños "en este viaje al pasado, los integrantes de la compañía viguesa O Trasno se meterán esta tarde en la piel de los protagonistas de una serie de historias relacionadas con la recuperación de la memoria histórica. De nuevo, el mensaje abunda en la necesidad de aprender de los errores del pasado. Conversas na cuneta mentres a vida pasa alá fóra es el título de la obra que interpretarán a partir de las 20 horas en el Auditorio de Vimianzo".
E así foi, no magnífico Auditorio de Vimianzo voltamos, e van xa moitas, a representar a nosa obra, por certo máis representada da nosa longa xeira.